Libro de frases

En la consulta del doctor   »   Στον γιατρό

57 [cincuenta y siete]

En la consulta del doctor

En la consulta del doctor

57 [πενήντα επτά]

57 [penḗnta eptá]

+

Στον γιατρό

[Ston giatró]

Puede hacer clic en cada espacio en blanco para ver el texto o:   

español griego Sonido más
(Yo) tengo una cita con el doctor. Έχ- έ-- ρ------- σ--- γ-----. Έχω ένα ραντεβού στον γιατρό. 0
Éc-- é-- r------- s--- g-----. Échō éna ranteboú ston giatró.
+
(Yo) tengo la cita a las diez (de la mañana). Το ρ------- μ-- ε---- σ--- 10. Το ραντεβού μου είναι στις 10. 0
To r------- m-- e---- s--- 10. To ranteboú mou eínai stis 10.
+
¿Cómo es su nombre? Πώ- ε---- τ- ό---- σ--; Πώς είναι το όνομά σας; 0
Pṓ- e---- t- ó---- s--? Pṓs eínai to ónomá sas?
+
     
Por favor tome asiento en la sala de espera. Πα------ κ------ σ--- α------ α-------. Παρακαλώ καθίστε στην αίθουσα αναμονής. 0
Pa------ k------- s--- a------- a-------. Parakalṓ kathíste stēn aíthousa anamonḗs.
+
Ya viene el doctor. Ο γ------ θ- έ---- α-----. Ο γιατρός θα έρθει αμέσως. 0
O g------ t-- é----- a-----. O giatrós tha érthei amésōs.
+
¿A qué compañía de seguros pertenece (usted)? Πο- ε---- α----------- / α----------; Πού είστε ασφαλισμένος / ασφαλισμένη; 0
Po- e---- a------------ / a-----------? Poú eíste asphalisménos / asphalisménē?
+
     
¿En qué lo / la puedo ayudar? Τι μ---- ν- κ--- γ-- σ--; Τι μπορώ να κάνω για σας; 0
Ti m---- n- k--- g-- s--? Ti mporṓ na kánō gia sas?
+
¿Tiene algún dolor? Έχ--- π-----; Έχετε πόνους; 0
Éc---- p-----? Échete pónous?
+
¿En dónde le duele? Πο- π-----; Πού πονάτε; 0
Po- p-----? Poú ponáte?
+
     
Siempre tengo dolor de espalda. Πο---- σ------- η π---- μ--. Πονάει συνέχεια η πλάτη μου. 0
Po---- s-------- ē p---- m--. Ponáei synécheia ē plátē mou.
+
Tengo dolor de cabeza a menudo. Έχ- σ---- π-----------. Έχω συχνά πονοκεφάλους. 0
Éc-- s----- p------------. Échō sychná ponokephálous.
+
A veces tengo dolor de estómago. Κα--- φ--- π----- η κ----- μ--. Καμιά φορά πονάει η κοιλιά μου. 0
Ka--- p---- p----- ē k----- m--. Kamiá phorá ponáei ē koiliá mou.
+
     
¡Por favor desabroche la parte superior! Πα------ γ------- α-- τ- μ--- κ-- π---! Παρακαλώ γδυθείτε από τη μέση και πάνω! 0
Pa------ g-------- a-- t- m--- k-- p---! Parakalṓ gdytheíte apó tē mésē kai pánō!
+
¡Por favor acuéstese en la camilla! Πα------ ξ-------! Παρακαλώ ξαπλώστε! 0
Pa------ x-------! Parakalṓ xaplṓste!
+
La presión arterial está en orden. Η π---- ε---- ε------. Η πίεση είναι εντάξει. 0
Ē p---- e---- e------. Ē píesē eínai entáxei.
+
     
Le voy a prescribir una inyección. Θα σ-- κ--- μ-- έ----. Θα σας κάνω μία ένεση. 0
Th- s-- k--- m-- é----. Tha sas kánō mía énesē.
+
Le prescribiré unas pastillas / tabletas (am.). Θα σ-- δ--- χ----. Θα σας δώσω χάπια. 0
Th- s-- d--- c-----. Tha sas dṓsō chápia.
+
Le doy una receta médica para la farmacia. Θα σ-- δ--- μ-- σ------ γ-- τ- φ--------. Θα σας δώσω μία συνταγή για το φαρμακείο. 0
Th- s-- d--- m-- s------ g-- t- p---------. Tha sas dṓsō mía syntagḗ gia to pharmakeío.
+
     

Palabras largas, palabras cortas

La longitud de una palabra depende de su contenido informativo. Así lo ha revelado un estudio americano. Los investigadores analizaron palabras de diez lenguas europeas. Esto se hizo con la ayuda de un ordenador. A traves de un programa, el ordenador analizó diferentes palabras. Con un algoritmo calculó el contenido informativo. Los resultados fueron claros. Cuanto más breve es una palabra, menos información transmite. Resulta interesante saber que utilizamos las palabras breves más a menudo que las largas. Este hecho está relacionado con el fenómeno de la eficiencia lingüística. Al hablar, nos concentramos en lo importante. De manera que las palabras que no contienen mucha información no pueden ser demasiado grandes. Así se garantiza que no perdemos demasiado tiempo en cosas sin importancia. La correlación entre extensión y contenido tiene más ventajas. De ese modo se verifica que el contenido informativo siempre permanece constante. O sea, que en un período determinado de tiempo transmitimos la misma cantidad de información. Podemos, por ejemplo, usar unas pocas palabras grandes. O también, por el contrario, utilizar muchas palabras cortas. Tanto da lo que elijamos: la cantidad de información permanece constante. El resultado final es que nuestro lenguaje tiene un ritmo uniforme. De esta manera se le facilita la tarea a quienes nos escuchan. Si la cantidad informativa variase de cada vez, aumentarían las dificultades. Nuestros oyentes no se adaptarían bien a nuestra conversación. La comunicación sería, entonces, más difícil. Quien quiere ser comprendido correctamente, debe elegir palabras cortas. Pues las palabras cortas se comprenden mejor que las de mayor extensión. Como se dice en inglés: Keep It Short and Simple! En suma: KISS!