کتاب لغت

fa ‫کار‬   »   no Jobbe

‫55 [پنجاه و پنج]‬

‫کار‬

‫کار‬

55 [femtifem]

Jobbe

نحوه مشاهده ترجمه را انتخاب کنید:   
فارسی نروژی بازی بیشتر
‫شغل شما چیست؟‬ Hva jobber dere med? Hva jobber dere med? 1
‫شوهر من پزشک است.‬ Mannen min jobber som lege. Mannen min jobber som lege. 1
‫من نیمه وقت به عنوان پرستار کار می‌کنم.‬ Jeg jobber deltid som sykepleier. Jeg jobber deltid som sykepleier. 1
‫به زودی حقوق بازنشستگی ما پرداخت می‌شود.‬ Snart blir vi pensjonert. Snart blir vi pensjonert. 1
‫اما مالیات ها زیاد هستند.‬ Men skattene er høye. Men skattene er høye. 1
‫و بیمه درمانی بالا (زیاد) است).‬ Og helseforsikringen er dyr. Og helseforsikringen er dyr. 1
‫تو می‌خواهی چکاره بشوی؟‬ Hva har du lyst til å bli? Hva har du lyst til å bli? 1
‫من می‌خواهم مهندس بشوم.‬ Jeg vil bli ingeniør. Jeg vil bli ingeniør. 1
‫من می‌خواهم به دانشگاه بروم‬ Jeg vil studere ved universitetet. Jeg vil studere ved universitetet. 1
‫من کارآموز هستم.‬ Jeg er praktikant. Jeg er praktikant. 1
‫درآمدم زیاد نیست.‬ Jeg tjener ikke mye. Jeg tjener ikke mye. 1
‫من خارج از کشور کارآموزی می‌کنم.‬ Jeg tar praksis i utlandet. Jeg tar praksis i utlandet. 1
‫این رئیس من است.‬ Det er sjefen min. Det er sjefen min. 1
‫من همکارهای مهربانی (خوبی) دارم.‬ Jeg har hyggelige kollegaer. Jeg har hyggelige kollegaer. 1
‫ظهرها همیشه به سلف اداره می‌رویم.‬ Vi spiser lunsj i kantina. Vi spiser lunsj i kantina. 1
‫من به دنبال کار هستم.‬ Jeg søker jobb. Jeg søker jobb. 1
‫یک سال است که بیکارم.‬ Jeg har vært arbeidsledig i ett år. Jeg har vært arbeidsledig i ett år. 1
‫در این کشور بیکار زیاد است.‬ Her i landet er det for mange arbeidsledige. Her i landet er det for mange arbeidsledige. 1

بارگذاری MP3 (.زیپ فایل‌ها)

ویدئویی یافت نشد!

‫حافظه نیاز به بیان دارد‬

‫اکثر مردم روز اول مدرسه خود را به یاد دارند.‬ ‫امّا، آنها وقایع قبل از آن را به یاد نمی آورند.‬ ‫ما تقریبا هیچ خاطره ای از سال های اول زندگی خود نداریم.‬ ‫اما چرا؟‬ ‫چرا نمی توانیم تجاربی که در کودکی داشته ایم را به خاطر بیاوریم؟‬ ‫دلیل آن در رشد ما نهفته است.‬ ‫گویائی و حافظه تقریبا در یک زمان ایجاد می شود.‬ ‫و یک فرد برای به خاطر سپردن چیزی، نیاز به بیان دارد.‬ ‫بدین معنی که، او باید کلماتی برای بیان تجربیات خود داشته باشد.‬ ‫دانشمندان آزمایشات مختلفی را با کودکان انجام داده اند.‬ ‫و با انجام این کار، موفّق به کشف جالبی شده اند.‬ ‫به محض این که کودکان شروع به صحبت می کنند، همه وقایع قبل از آن را فراموش می کنند.‬ ‫بنابراین، شروع صحبت کردن مصادف با شروع کار حافظه است.‬ ‫کودکان در سه سال اول زندگی خود مطالب زیادی را می آموزند‬ ‫آنها هر روز مطالب جدیدی را فرا می گیرند.‬ ‫آنها همچنین در این سن تجربیات مهم زیادی کسب می کنند.‬ ‫امّا، تمام آنها فراموش می شوند.‬ ‫روانشناسان این پدیده را به عنوان فراموشی نوزادی می شناسند.‬ ‫فقط چیزهایی که کودکان می توانند آن را نامگذاری کنند، باقی می ماند.‬ ‫حافظه اتوبیوگرافیک، از تجربیات شخصی افراد نگهداری می کند.‬ ‫کار آن مانند یک دفتر خاطرات روزانه است.‬ ‫همه چیز مهم زندگی ما در آن ثبت شده است.‬ ‫بدین طریق، حافظه اتوبیوگرافیک هویت ما را تشکیل می دهد.‬ ‫اما رشد آن بستگی به یادگیری زبان مادری دارد.‬ ‫و ما تنها از راه مکالمه می توانیم آن را فعّال کنیم.‬ ‫البته، چیزهایی که ما به عنوان یک کودک یاد گرفته ایم، واقعا از بین نرفته است.‬ ‫آنها در جایی در مغز ما ذخیره شده اند.‬ ‫ولی ما دیگر نمی توانیم به آنها دسترسی داشته باشیم... - شرم آور است، اینطور نیست؟‬