کتاب لغت

fa ‫زمان گذشته ی افعال معین 1‬   »   bs Prošlost modalnih glagola 1

‫87 [هشتاد و هفت]‬

‫زمان گذشته ی افعال معین 1‬

‫زمان گذشته ی افعال معین 1‬

87 [osamdeset i sedam]

Prošlost modalnih glagola 1

نحوه مشاهده ترجمه را انتخاب کنید:   
فارسی بوسنیایی بازی بیشتر
‫ما باید به گلها آب می‌دادیم.‬ Mi morasmo zaliti cvijeće. Mi morasmo zaliti cvijeće. 1
‫ما باید آپارتمان را تمیز می‌کردیم.‬ Mi morasmo pospremiti stan. Mi morasmo pospremiti stan. 1
‫ما باید ظرفها را می‌شستیم.‬ Mi morasmo oprati posuđe. Mi morasmo oprati posuđe. 1
‫آیا شما مجبور بودید صورت حساب را پرداخت کنید؟‬ Moraste li vi platiti račun? Moraste li vi platiti račun? 1
‫آیا شما مجبور بودید ورودی را پرداخت کنید؟‬ Moraste li vi platiti ulaz? Moraste li vi platiti ulaz? 1
‫آیا شما مجبور بودید جریمه را پرداخت کنید؟‬ Moraste li vi platiti kaznu? Moraste li vi platiti kaznu? 1
‫کی باید خداحافظی می‌کرد؟‬ Ko se moraše oprostiti? Ko se moraše oprostiti? 1
‫کی باید زود به خانه می‌رفت؟‬ Ko moraše ići ranije kući? Ko moraše ići ranije kući? 1
‫کی باید با قطار می‌رفت؟‬ Ko moraše uzeti voz? Ko moraše uzeti voz? 1
‫ما نمی‌خواستیم زیاد بمانیم.‬ Mi ne htjedosmo ostati dugo. Mi ne htjedosmo ostati dugo. 1
‫ما نمی‌خواستیم چیزی بنوشیم.‬ Mi ne htjedosmo ništa piti. Mi ne htjedosmo ništa piti. 1
‫ما نمی‌خواستیم مزاحم بشویم.‬ Mi ne htjedosmo smetati. Mi ne htjedosmo smetati. 1
‫من فقط می‌خواستم تلفن کنم.‬ Ja htjedoh upravo telefonirati. Ja htjedoh upravo telefonirati. 1
‫من می‌خواستم تاکسی سفارش بدهم.‬ Ja htjedoh upravo pozvati taksi. Ja htjedoh upravo pozvati taksi. 1
‫چون می‌خواستم به خانه بروم.‬ Ja htjedoh naime ići kući. Ja htjedoh naime ići kući. 1
‫من فکر کردم تو می‌خواستی به همسرت تلفن کنی.‬ Ja pomislih, ti htjede nazvati svoju ženu. Ja pomislih, ti htjede nazvati svoju ženu. 1
‫من فکر کردم تو می‌خواستی به اطلاعات تلفن کنی.‬ Ja pomislih, ti htjede nazvati informacije. Ja pomislih, ti htjede nazvati informacije. 1
‫من فکر کردم تو می‌خواستی پیتزا سفارش بدهی.‬ Ja pomislih, ti htjede naručiti picu. Ja pomislih, ti htjede naručiti picu. 1

‫حروف بزرگ، احساسات بزرگ‬

‫تبلیغات از تصاویر زیادی استفاده می کند.‬ ‫تصاویر امیال خاص را بیدار می کند.‬ ‫ما به تصویر طولانی تر و با توجّه تر از حروف نگاه می کنیم.‬ ‫در نتیجه، ما تبلیغات را با عکس بهتر به یاد می آوریم.‬ ‫تصاویر نیز واکنش های قوی عاطفی ایجاد می کنند.‬ ‫مغز تصاویر را بسیار سریع تشخیص می دهد.‬ ‫مغز بلافاصله، آنچه را که در تصویر می توان دید را می داند .‬ ‫حرف با تصویر متفاوت عمل می کند.‬ ‫آنها شخصیت های انتزاعی هستند.‬ ‫بنابراین، مغز ما نسبت به حروف آهسته تر از تصویر واکنش نشان می دهد.‬ ‫اوّل، باید معنای کلمه را درک کند.‬ ‫ممکن است گفته شود که علائم باید بدر بخش از زبان مغز ترجمه شود.‬ ‫ولی احساسات را می توان با استفاده از حروف نیز تحریک کرد.‬ ‫ولی متن آن باید بسیار طولانی باشد.‬ ‫مطالعات نشان می دهد که حروف بزرگ اثر بیشتری دارند.‬ ‫حروف بزرگ نه تنها بیشتر از حروف کوچک قابل مشاهده هستند.‬ ‫آنها همچنین یک واکنش احساسی قوی تری ایجاد می کنند.‬ ‫این در مورد احساسات مثبت و منفی هم صادق است.‬ ‫اندازه چیزها همیشه برای انسان مهم بوده است.‬ ‫انسان باید به سرعت در برابر خطر واکنش نشان دهد.‬ ‫و هنگامی که چیزی بسیار بزرگ است، کاملا نزدیک حس می شود!‬ ‫بنابراین، قابل فهم است که تصاویر بزرگ واکنش های قوی ایجاد می کنند.‬ ‫امّا چگونه به حروف بزرگ واکنش نشان می دهیم زیاد روشن نیست.‬ ‫حروف در واقع علامتی برای مغز نیستند.‬ ‫با وجود این، مغز وقتی حروف درشت را می بنید فعّالیت بیشتری از خود نشان می دهد.‬ ‫این نتیجه برای دانشمندان بسیار جالب است.‬ ‫این امر نشان می دهد که چگونه حروف برای ما اهمیّت پیدا کرده اند.‬ ‫مغز ما به نوعی آموخته است که چگونه به نوشته واکنش نشان دهد.‬