Rozmówki

pl Praca   »   da Arbejde

55 [pięćdziesiąt pięć]

Praca

Praca

55 [femoghalvtreds]

Arbejde

Wybierz, jak chcesz zobaczyć tłumaczenie:   
polski duński Bawić się Więcej
Czym się pan / pani zajmuje zawodowo? Hv-- -------- h-- som? H--- a------- h-- s--- H-a- a-b-j-e- h-n s-m- ---------------------- Hvad arbejder han som? 0
Mój mąż jest z zawodu lekarzem. M-n------er l-ge. M-- m--- e- l---- M-n m-n- e- l-g-. ----------------- Min mand er læge. 0
Pracuję na pół etatu jako pielęgniarka. J-g --be--e---el-i-s som---gepl----ske. J-- a------- d------ s-- s------------- J-g a-b-j-e- d-l-i-s s-m s-g-p-e-e-s-e- --------------------------------------- Jeg arbejder deltids som sygeplejerske. 0
Wkrótce pójdziemy na emeryturę. V- g-r-s-a-t--- p--si-n. V- g-- s---- p- p------- V- g-r s-a-t p- p-n-i-n- ------------------------ Vi går snart på pension. 0
Ale podatki są wysokie. Men -----en -- -ø-. M-- s------ e- h--- M-n s-a-t-n e- h-j- ------------------- Men skatten er høj. 0
I ubezpieczenie zdrowotne jest wysokie. O---y--s--r----n--r dy-. O- s------------ e- d--- O- s-g-s-k-i-g-n e- d-r- ------------------------ Og sygesikringen er dyr. 0
Kim chcesz kiedyś zostać? H--- --- d--væ--? H--- v-- d- v---- H-a- v-l d- v-r-? ----------------- Hvad vil du være? 0
Chciałbym zostać inżynierem. Jeg v-- --re i----iø-. J-- v-- v--- i-------- J-g v-l v-r- i-g-n-ø-. ---------------------- Jeg vil være ingeniør. 0
Chcę studiować na uniwersytecie. Jeg --l-l--e--å-u-ive-sitet--. J-- v-- l--- p- u------------- J-g v-l l-s- p- u-i-e-s-t-t-t- ------------------------------ Jeg vil læse på universitetet. 0
Jestem praktykantem. J-g-e--pr-kti-a-t. J-- e- p---------- J-g e- p-a-t-k-n-. ------------------ Jeg er praktikant. 0
Nie zarabiam dużo. Jeg-t-e--r i-ke me---. J-- t----- i--- m----- J-g t-e-e- i-k- m-g-t- ---------------------- Jeg tjener ikke meget. 0
Robię praktyki za granicą. J------- p--k-i----udlande-. J-- e- i p------ i u-------- J-g e- i p-a-t-k i u-l-n-e-. ---------------------------- Jeg er i praktik i udlandet. 0
To jest mój szef. Det-e--m---chef. D-- e- m-- c---- D-t e- m-n c-e-. ---------------- Det er min chef. 0
Mam miłych kolegów. J-- har r-re ----e----. J-- h-- r--- k--------- J-g h-r r-r- k-l-e-a-r- ----------------------- Jeg har rare kollegaer. 0
W południe chodzimy zawsze na stołówkę. I---okos-p--sen-g-r-vi al-id-i--anti---. I f------------ g-- v- a---- i k-------- I f-o-o-t-a-s-n g-r v- a-t-d i k-n-i-e-. ---------------------------------------- I frokostpausen går vi altid i kantinen. 0
Szukam pracy. Jeg-s-g-r---b. J-- s---- j--- J-g s-g-r j-b- -------------- Jeg søger job. 0
Już od roku jestem bezrobotny / bezrobotna. J-g--ar--ær-t ----jd-lø- ---- --. J-- h-- v---- a--------- i e- å-- J-g h-r v-r-t a-b-j-s-ø- i e- å-. --------------------------------- Jeg har været arbejdsløs i et år. 0
W tym kraju jest za dużo bezrobotnych. De--e- --- ma-ge-a-b-jdslø---i --- -er--an-. D-- e- f-- m---- a---------- i d-- h-- l---- D-r e- f-r m-n-e a-b-j-s-ø-e i d-t h-r l-n-. -------------------------------------------- Der er for mange arbejdsløse i det her land. 0

Ściągnij MP3 (.zip akta)

Nie znaleziono filmu!

Pamięć potrzebuje języka

Swój pierwszy dzień w szkole pamięta wielu ludzi. To, co było przedtem, nie pamiętamy. Z pierwszych naszych lat życia nie mamy prawie żadnych wspomnień. Dlaczego tak jest? Dlaczego nie pamiętamy tego, co przeżyliśmy jako małe dzieci? Powód jest w naszym rozwoju. Język i pamięć rozwijają się prawie w tym samym czasie. I żeby móc sobie coś przypomnieć, człowiek potrzebuje języka. To znaczy, że na to, co przeżył, musi mieć słowa. Naukowcy przeprowadzili z dziećmi różne testy. Doszli przy tym do interesującego odkrycia. Jak tylko dzieci uczą się mówić, zapominają wszystko, co było przedtem. Początek języka jest więc też początkiem pamięci. W pierwszych trzech latach swojego życia dzieci uczą się bardzo dużo. Każdego dnia przeżywają nowe rzeczy. W tym wieku zbierają też wiele ważnych doświadczeń. Mimo to wszystko to przepada. Psycholodzy określają ten fenomen jako infantylna amnezja. Tylko te rzeczy, które dzieci mogą nazwać, zostają. Osobiste przeżycia zachowuje pamięć autobiograficzna. Funkcjonuje ona jak pamiętnik. Zachowane jest w niej wszystko to, co jest ważne w naszym życiu. W ten sposób pamięć autobiograficzna kształtuje też naszą tożsamość. Jej rozwój zależy od nauki języka ojczystego. I tylko przez nasz język możemy uaktywownić naszą pamięć. Rzeczy, które przeżyliśmy jako małe dzieci, oczywiście nie odeszły naprawdę. Są gdzieś zapisane w naszym mózgu. Nie możemy ich jednak odtworzyć… – wielka szkoda, prawda?