Rozmówki

pl Praca   »   es Trabajar

55 [pięćdziesiąt pięć]

Praca

Praca

55 [cincuenta y cinco]

Trabajar

Wybierz, jak chcesz zobaczyć tłumaczenie:   
polski hiszpański Bawić się Więcej
Czym się pan / pani zajmuje zawodowo? ¿C--- e- s- p--------? ¿Cuál es su profesión?
Mój mąż jest z zawodu lekarzem. Mi e----- e----- c--- d-----. Mi esposo ejerce como doctor.
Pracuję na pół etatu jako pielęgniarka. (Y-) t------ m---- j------ c--- e--------. (Yo) trabajo media jornada como enfermera.
Wkrótce pójdziemy na emeryturę. Pr---- r---------- n------ p------. Pronto recibiremos nuestra pensión.
Ale podatki są wysokie. Pe-- l-- i-------- s-- a----. Pero los impuestos son altos.
I ubezpieczenie zdrowotne jest wysokie. Y e- s----- m----- e- c---. Y el seguro médico es caro.
Kim chcesz kiedyś zostać? ¿Q-- t- g------- s--? ¿Qué te gustaría ser?
Chciałbym zostać inżynierem. Me g------- s-- i--------. Me gustaría ser ingeniero.
Chcę studiować na uniwersytecie. (Y-) q----- e------- e- l- u----------. (Yo) quiero estudiar en la universidad.
Jestem praktykantem. (Y-) s-- u- / u-- p------. (Yo) soy un / una pasante.
Nie zarabiam dużo. (Y-) n- g--- m---- d-----. (Yo) no gano mucho dinero.
Robię praktyki za granicą. (Y-) e---- h------- u-- p------- / u--- p-------- e- e- e---------. (Yo) estoy haciendo una pasantía / unas prácticas en el extranjero.
To jest mój szef. És- e- m- j---. Ése es mi jefe.
Mam miłych kolegów. (Y-) t---- b----- c--------- d- t------. (Yo) tengo buenos compañeros de trabajo.
W południe chodzimy zawsze na stołówkę. Si----- v---- a l- c------ a- m-------. Siempre vamos a la cantina al mediodía.
Szukam pracy. Es--- b------- t------. Estoy buscando trabajo.
Już od roku jestem bezrobotny / bezrobotna. Ll--- u- a-- y- s-- t------. Llevo un año ya sin trabajo.
W tym kraju jest za dużo bezrobotnych. Ha- d--------- d----------- e- e--- p---. Hay demasiados desempleados en este país.

Pamięć potrzebuje języka

Swój pierwszy dzień w szkole pamięta wielu ludzi. To, co było przedtem, nie pamiętamy. Z pierwszych naszych lat życia nie mamy prawie żadnych wspomnień. Dlaczego tak jest? Dlaczego nie pamiętamy tego, co przeżyliśmy jako małe dzieci? Powód jest w naszym rozwoju. Język i pamięć rozwijają się prawie w tym samym czasie. I żeby móc sobie coś przypomnieć, człowiek potrzebuje języka. To znaczy, że na to, co przeżył, musi mieć słowa. Naukowcy przeprowadzili z dziećmi różne testy. Doszli przy tym do interesującego odkrycia. Jak tylko dzieci uczą się mówić, zapominają wszystko, co było przedtem. Początek języka jest więc też początkiem pamięci. W pierwszych trzech latach swojego życia dzieci uczą się bardzo dużo. Każdego dnia przeżywają nowe rzeczy. W tym wieku zbierają też wiele ważnych doświadczeń. Mimo to wszystko to przepada. Psycholodzy określają ten fenomen jako infantylna amnezja. Tylko te rzeczy, które dzieci mogą nazwać, zostają. Osobiste przeżycia zachowuje pamięć autobiograficzna. Funkcjonuje ona jak pamiętnik. Zachowane jest w niej wszystko to, co jest ważne w naszym życiu. W ten sposób pamięć autobiograficzna kształtuje też naszą tożsamość. Jej rozwój zależy od nauki języka ojczystego. I tylko przez nasz język możemy uaktywownić naszą pamięć. Rzeczy, które przeżyliśmy jako małe dzieci, oczywiście nie odeszły naprawdę. Są gdzieś zapisane w naszym mózgu. Nie możemy ich jednak odtworzyć… – wielka szkoda, prawda?