Rozmówki

pl Praca   »   et Töö

55 [pięćdziesiąt pięć]

Praca

Praca

55 [viiskümmend viis]

Töö

Wybierz, jak chcesz zobaczyć tłumaczenie:   
polski estoński Bawić się Więcej
Czym się pan / pani zajmuje zawodowo? Mi- o- t--- e-------? Mis on teie elukutse? 0
Mój mąż jest z zawodu lekarzem. Mu m--- o- a---. Mu mees on arst. 0
Pracuję na pół etatu jako pielęgniarka. Ma t----- p---- k----- m-------------. Ma töötan poole kohaga meditsiiniõena. 0
Wkrótce pójdziemy na emeryturę. Va---- s---- m- p--------. Varsti saame me pensionit. 0
Ale podatki są wysokie. Ku-- m----- o- k-----. Kuid maksud on kõrged. 0
I ubezpieczenie zdrowotne jest wysokie. Ja t---------------- o- k- k----. Ja tervisekindlustus on ka kõrge. 0
Kim chcesz kiedyś zostać? Ke----- s- s---- t----? Kelleks sa saada tahad? 0
Chciałbym zostać inżynierem. Ma t---- i--------- s----. Ma tahan inseneriks saada. 0
Chcę studiować na uniwersytecie. Ma t---- ü-------- õ-----. Ma tahan ülikoolis õppida. 0
Jestem praktykantem. Ma o--- p---------. Ma olen praktikant. 0
Nie zarabiam dużo. Ma e- t---- p----. Ma ei teeni palju. 0
Robię praktyki za granicą. Ma t--- p-------- v--------. Ma teen praktikat välismaal. 0
To jest mój szef. Se- o- m--- ü-----. See on minu ülemus. 0
Mam miłych kolegów. Mu- o- m-------- k--------. Mul on meeldivad kolleegid. 0
W południe chodzimy zawsze na stołówkę. Lõ--- a--- k---- m- a---- s------. Lõuna ajal käime me alati sööklas. 0
Szukam pracy. Ma o---- t-------. Ma otsin töökohta. 0
Już od roku jestem bezrobotny / bezrobotna. Ma o--- j--- a---- o---- t----. Ma olen juba aasta olnud töötu. 0
W tym kraju jest za dużo bezrobotnych. Se---- r----- o- l---- p---- t------. Selles riigis on liiga palju töötuid. 0

Pamięć potrzebuje języka

Swój pierwszy dzień w szkole pamięta wielu ludzi. To, co było przedtem, nie pamiętamy. Z pierwszych naszych lat życia nie mamy prawie żadnych wspomnień. Dlaczego tak jest? Dlaczego nie pamiętamy tego, co przeżyliśmy jako małe dzieci? Powód jest w naszym rozwoju. Język i pamięć rozwijają się prawie w tym samym czasie. I żeby móc sobie coś przypomnieć, człowiek potrzebuje języka. To znaczy, że na to, co przeżył, musi mieć słowa. Naukowcy przeprowadzili z dziećmi różne testy. Doszli przy tym do interesującego odkrycia. Jak tylko dzieci uczą się mówić, zapominają wszystko, co było przedtem. Początek języka jest więc też początkiem pamięci. W pierwszych trzech latach swojego życia dzieci uczą się bardzo dużo. Każdego dnia przeżywają nowe rzeczy. W tym wieku zbierają też wiele ważnych doświadczeń. Mimo to wszystko to przepada. Psycholodzy określają ten fenomen jako infantylna amnezja. Tylko te rzeczy, które dzieci mogą nazwać, zostają. Osobiste przeżycia zachowuje pamięć autobiograficzna. Funkcjonuje ona jak pamiętnik. Zachowane jest w niej wszystko to, co jest ważne w naszym życiu. W ten sposób pamięć autobiograficzna kształtuje też naszą tożsamość. Jej rozwój zależy od nauki języka ojczystego. I tylko przez nasz język możemy uaktywownić naszą pamięć. Rzeczy, które przeżyliśmy jako małe dzieci, oczywiście nie odeszły naprawdę. Są gdzieś zapisane w naszym mózgu. Nie możemy ich jednak odtworzyć… – wielka szkoda, prawda?