Rozmówki

pl Praca   »   px Trabalhar

55 [pięćdziesiąt pięć]

Praca

Praca

55 [cinquenta e cinco]

Trabalhar

Wybierz, jak chcesz zobaczyć tłumaczenie:   
polski portugalski (BR) Bawić się Więcej
Czym się pan / pani zajmuje zawodowo? Em q-- v--- t-------? Em que você trabalha? 0
Mój mąż jest z zawodu lekarzem. O m-- m----- t------- c--- m-----. O meu marido trabalha como médico. 0
Pracuję na pół etatu jako pielęgniarka. Eu t------- e- m--- p------ c--- e---------. Eu trabalho em meio período como enfermeira. 0
Wkrótce pójdziemy na emeryturę. Em b---- r---------- a a------------. Em breve receberemos a aposentadoria. 0
Ale podatki są wysokie. Ma- o- i------- s-- e-------. Mas os impostos são elevados. 0
I ubezpieczenie zdrowotne jest wysokie. E o s----- d- s---- é e------. E o seguro de saúde é elevado. 0
Kim chcesz kiedyś zostać? O q-- v--- q--- s-- n- f-----? O que você quer ser no futuro? 0
Chciałbym zostać inżynierem. Eu q---- s-- e---------. Eu quero ser engenheiro. 0
Chcę studiować na uniwersytecie. Eu q---- e------ n- u-----------. Eu quero estudar na universidade. 0
Jestem praktykantem. Eu s-- e---------. Eu sou estagiário. 0
Nie zarabiam dużo. Eu n-- g---- m----. Eu não ganho muito. 0
Robię praktyki za granicą. Eu e---- f------ u- e------ n- e-------. Eu estou fazendo um estágio no exterior. 0
To jest mój szef. Es-- é o m-- p-----. Este é o meu patrão. 0
Mam miłych kolegów. Eu t---- c------ s---------. Eu tenho colegas simpáticos. 0
W południe chodzimy zawsze na stołówkę. Na h--- d- a----- v---- s----- à c------. Na hora do almoço vamos sempre à cantina. 0
Szukam pracy. Eu e---- p--------- e------. Eu estou procurando emprego. 0
Już od roku jestem bezrobotny / bezrobotna. Eu j- e---- h- u- a-- d----------- /--. Eu já estou há um ano desempregado /-a. 0
W tym kraju jest za dużo bezrobotnych. Ne--- p--- h- d------------ d- m---. Neste país há desempregados de mais. 0

Pamięć potrzebuje języka

Swój pierwszy dzień w szkole pamięta wielu ludzi. To, co było przedtem, nie pamiętamy. Z pierwszych naszych lat życia nie mamy prawie żadnych wspomnień. Dlaczego tak jest? Dlaczego nie pamiętamy tego, co przeżyliśmy jako małe dzieci? Powód jest w naszym rozwoju. Język i pamięć rozwijają się prawie w tym samym czasie. I żeby móc sobie coś przypomnieć, człowiek potrzebuje języka. To znaczy, że na to, co przeżył, musi mieć słowa. Naukowcy przeprowadzili z dziećmi różne testy. Doszli przy tym do interesującego odkrycia. Jak tylko dzieci uczą się mówić, zapominają wszystko, co było przedtem. Początek języka jest więc też początkiem pamięci. W pierwszych trzech latach swojego życia dzieci uczą się bardzo dużo. Każdego dnia przeżywają nowe rzeczy. W tym wieku zbierają też wiele ważnych doświadczeń. Mimo to wszystko to przepada. Psycholodzy określają ten fenomen jako infantylna amnezja. Tylko te rzeczy, które dzieci mogą nazwać, zostają. Osobiste przeżycia zachowuje pamięć autobiograficzna. Funkcjonuje ona jak pamiętnik. Zachowane jest w niej wszystko to, co jest ważne w naszym życiu. W ten sposób pamięć autobiograficzna kształtuje też naszą tożsamość. Jej rozwój zależy od nauki języka ojczystego. I tylko przez nasz język możemy uaktywownić naszą pamięć. Rzeczy, które przeżyliśmy jako małe dzieci, oczywiście nie odeszły naprawdę. Są gdzieś zapisane w naszym mózgu. Nie możemy ich jednak odtworzyć… – wielka szkoda, prawda?