Rozmówki

pl Praca   »   sk Práca

55 [pięćdziesiąt pięć]

Praca

Praca

55 [päťdesiatpäť]

Práca

Wybierz, jak chcesz zobaczyć tłumaczenie:   
polski słowacki Bawić się Więcej
Czym się pan / pani zajmuje zawodowo? A-- mát--p-volanie? A-- m--- p--------- A-é m-t- p-v-l-n-e- ------------------- Aké máte povolanie? 0
Mój mąż jest z zawodu lekarzem. M-- -už--e ---ol--í- ---á-. M-- m-- j- p-------- l----- M-j m-ž j- p-v-l-n-m l-k-r- --------------------------- Môj muž je povolaním lekár. 0
Pracuję na pół etatu jako pielęgniarka. Pr-c---------z------ná--e-t-a-na ---ov--n---väzok. P------- a-- z-------- s----- n- p-------- ú------ P-a-u-e- a-o z-r-v-t-á s-s-r- n- p-l-v-č-ý ú-ä-o-. -------------------------------------------------- Pracujem ako zdravotná sestra na polovičný úväzok. 0
Wkrótce pójdziemy na emeryturę. Čos--r--dos-a--me-d--h--o-. Č------ d-------- d-------- Č-s-o-o d-s-a-e-e d-c-o-o-. --------------------------- Čoskoro dostaneme dôchodok. 0
Ale podatki są wysokie. A-e da-- -ú-v-so--. A-- d--- s- v------ A-e d-n- s- v-s-k-. ------------------- Ale dane sú vysoké. 0
I ubezpieczenie zdrowotne jest wysokie. A--d-a-o--- -oist-----je----ok-. A z-------- p-------- j- v------ A z-r-v-t-é p-i-t-n-e j- v-s-k-. -------------------------------- A zdravotné poistenie je vysoké. 0
Kim chcesz kiedyś zostać? Č---b--s--ra- -hc-- by-? Č-- b- s- r-- c---- b--- Č-m b- s- r-z c-c-l b-ť- ------------------------ Čím by si raz chcel byť? 0
Chciałbym zostać inżynierem. C---l ------ --ť inž--i-r--. C---- b- s-- b-- i---------- C-c-l b- s-m b-ť i-ž-n-e-o-. ---------------------------- Chcel by som byť inžinierom. 0
Chcę studiować na uniwersytecie. Ch--m-š-u-ova- n- -niv-rzite. C---- š------- n- u---------- C-c-m š-u-o-a- n- u-i-e-z-t-. ----------------------------- Chcem študovať na univerzite. 0
Jestem praktykantem. So---r---i-an-. S-- p---------- S-m p-a-t-k-n-. --------------- Som praktikant. 0
Nie zarabiam dużo. Nez-r--am ---a. N-------- v---- N-z-r-b-m v-ľ-. --------------- Nezarábam veľa. 0
Robię praktyki za granicą. Pra-u-em---zahr---č-. P------- v z--------- P-a-u-e- v z-h-a-i-í- --------------------- Praxujem v zahraničí. 0
To jest mój szef. T-to--- m-j--éf. T--- j- m-- š--- T-t- j- m-j š-f- ---------------- Toto je môj šéf. 0
Mam miłych kolegów. Má- m----h ko-ego-. M-- m----- k------- M-m m-l-c- k-l-g-v- ------------------- Mám milých kolegov. 0
W południe chodzimy zawsze na stołówkę. Napolud-i- -d-me -ž-y d--jed---e. N--------- i---- v--- d- j------- N-p-l-d-i- i-e-e v-d- d- j-d-l-e- --------------------------------- Napoludnie ideme vždy do jedálne. 0
Szukam pracy. H--d-- p--cu. H----- p----- H-a-á- p-á-u- ------------- Hľadám prácu. 0
Już od roku jestem bezrobotny / bezrobotna. U----- -o---e--mest-a-ý. U- r-- s-- n------------ U- r-k s-m n-z-m-s-n-n-. ------------------------ Už rok som nezamestnaný. 0
W tym kraju jest za dużo bezrobotnych. V -e-to kraj--e je v-ľm--v-ľa------e---an-c-. V t---- k------ j- v---- v--- n-------------- V t-j-o k-a-i-e j- v-ľ-i v-ľ- n-z-m-s-n-n-c-. --------------------------------------------- V tejto krajine je veľmi veľa nezamestnaných. 0

Ściągnij MP3 (.zip akta)

Nie znaleziono filmu!

Pamięć potrzebuje języka

Swój pierwszy dzień w szkole pamięta wielu ludzi. To, co było przedtem, nie pamiętamy. Z pierwszych naszych lat życia nie mamy prawie żadnych wspomnień. Dlaczego tak jest? Dlaczego nie pamiętamy tego, co przeżyliśmy jako małe dzieci? Powód jest w naszym rozwoju. Język i pamięć rozwijają się prawie w tym samym czasie. I żeby móc sobie coś przypomnieć, człowiek potrzebuje języka. To znaczy, że na to, co przeżył, musi mieć słowa. Naukowcy przeprowadzili z dziećmi różne testy. Doszli przy tym do interesującego odkrycia. Jak tylko dzieci uczą się mówić, zapominają wszystko, co było przedtem. Początek języka jest więc też początkiem pamięci. W pierwszych trzech latach swojego życia dzieci uczą się bardzo dużo. Każdego dnia przeżywają nowe rzeczy. W tym wieku zbierają też wiele ważnych doświadczeń. Mimo to wszystko to przepada. Psycholodzy określają ten fenomen jako infantylna amnezja. Tylko te rzeczy, które dzieci mogą nazwać, zostają. Osobiste przeżycia zachowuje pamięć autobiograficzna. Funkcjonuje ona jak pamiętnik. Zachowane jest w niej wszystko to, co jest ważne w naszym życiu. W ten sposób pamięć autobiograficzna kształtuje też naszą tożsamość. Jej rozwój zależy od nauki języka ojczystego. I tylko przez nasz język możemy uaktywownić naszą pamięć. Rzeczy, które przeżyliśmy jako małe dzieci, oczywiście nie odeszły naprawdę. Są gdzieś zapisane w naszym mózgu. Nie możemy ich jednak odtworzyć… – wielka szkoda, prawda?