Rozmówki

pl Zdania podrzędne z czy   »   lt Šalutiniai sakiniai su ar

93 [dziewięćdziesiąt trzy]

Zdania podrzędne z czy

Zdania podrzędne z czy

93 [devyniasdešimt trys]

Šalutiniai sakiniai su ar

Wybierz, jak chcesz zobaczyć tłumaczenie:   
polski litewski Bawić się Więcej
Nie wiem, czy on mnie kocha. (A-) n------- a- j-- m--- m---. (Aš) nežinau, ar jis mane myli. 0
Nie wiem, czy on wróci. (A-) n------- a- j-- g---. (Aš) nežinau, ar jis grįš. 0
Nie wiem, czy on do mnie zadzwoni. (A-) n------- a- j-- m-- p---------. (Aš) nežinau, ar jis man paskambins. 0
Czy on mnie kocha? Ar j-- m--- m---? Ar jis mane myli? 0
Czy on wróci? Ar j-- g---? Ar jis grįš? 0
Czy on do mnie zadzwoni? Ar j-- m-- p---------? Ar jis man paskambins? 0
Zadaję sobie pytanie, czy on o mnie myśli. Aš k------ s----- a- j-- a--- m--- g------. Aš klausiu savęs, ar jis apie mane galvoja. 0
Zadaję sobie pytanie, czy on ma kogoś innego. Aš k------ s----- a- j-- t--- k---. Aš klausiu savęs, ar jis turi kitą. 0
Zadaję sobie pytanie, czy on kłamie. Aš k------ s----- a- j-- n--------. Aš klausiu savęs, ar jis nemeluoja. 0
Czy on w ogóle o mnie myśli? Ar j-- a--- m--- g------? Ar jis apie mane galvoja? 0
Czy on w ogóle ma inną? Ar j-- t--- k---? Ar jis turi kitą? 0
Czy on w ogóle mówi prawdę? Ar j-- s--- t----? Ar jis sako tiesą? 0
Wątpię, czy on mnie naprawdę lubi. (A-) a------- a- (a-) j-- t----- p------. (Aš) abejoju, ar (aš) jam tikrai patinku. 0
Wątpię, czy on do mnie napisze. (A-) a------- a- j-- m-- p------. (Aš) abejoju, ar jis man parašys. 0
Wątpię, czy on się ze mną ożeni. (A-) a------- a- j-- m--- v--. (Aš) abejoju, ar jis mane ves. 0
Czy on mnie naprawdę lubi? Ar t----- a- j-- p------? Ar tikrai aš jam patinku? 0
Czy on do mnie w ogóle napisze? Ar j-- m-- p------? Ar jis man parašys? 0
Czy on się ze mną ożeni? Ar j-- m--- v--? Ar jis mane ves? 0

Jak mózg uczy się gramatyki?

Naukę naszego języka ojczystego rozpoczęliśmy jako niemowlęta. Dzieje się to całkiem automatycznie. Nie zauważamy tego. Nasz mózg podczas nauki musi jednak wykonać ogromną pracę. Kiedy uczymy się na przykład gramatyki, ma bardzo dużo pracy. Każdego dnia słyszy nowe rzeczy. Dostaje ciągle nowe impulsy. Mózg nie potrafi jednak przetworzyć każdego impulsu pojedynczo. Musi działać ekonomicznie. Dlatego jest zorientowany na regularność. Mózg zauważa to, co często słyszy. Zapisuje, jak często występuje określona rzecz. Z takich przykładów tworzy później gramatyczną regułę. Dzieci wiedzą, czy zdanie jest prawidłowe czy błędne. Nie wiedzą natomiast, dlaczego tak jest. Ich mózg zna reguły, nie ucząc się ich. Dorośli uczą się języków inaczej. Znają już struktury swojego języka ojczystego. Tworzą one podstawę dla nowych reguł gramatycznych. Żeby się uczyć, dorośli potrzebują jednak lekcji. Kiedy mózg uczy się gramatyki, ma stały system. Jest to widoczne na przykład w rzeczownikach i czasownikach. Są zapisywane w różnych obszarach mózgu. Podczas ich przetwarzania aktywne są różne regiony. Prostych reguł inaczej też się uczy niż reguł złożonych. Przy regułach złożonych kilka obszarów mózgu współpracuje ze sobą. Jak dokładnie mózg uczy się gramatyki, nie jest jeszcze zbadane. Wiadomo jednak, że teoretycznie może nauczyć się każdej gramatyki…