Ինչպե՞ս են լեզուները կոդավորում ժամանակն ու ասպեկտը:

Լեզուները ներկայացնում են ժամանակային գործողությունները այստեղին մուտքագրված գործիկ ենթակառուցվածքներում։ Հետաքրքիր է, որ դա տարբերվում է լեզվից լեզվի։

Մի շարք լեզուներ, ինչպես անգլերենը, օգտագործում են հատուցման վերջածանցները ժամանակային գործողությունները կոդավորելու համար։ Օրինակ, “walked“ մեկնարկում է ավելի հետապնդող ժամանակային շրջանավարտից։

Այլ լեզուները, ինչպես չինարենը, օգտագործում են տարբեր սենյական հատուցման հատկություններ այս նպատակի համար։ Օրինակ, “我去了“ (wǒ qù le) արտացոլում է անցյալ գործողության կատարման բաժինը։

Եվրոպական լեզուներում, ինչպես գերմաներենում, այս գործողությունները սովորաբար ներկայացվում են մի շարք հատուցման վերջածանցներով։ Օրինակ, “Ich ging“ կատարում է այս նշանակությունը։

Հատուցման կառուցվածքները հավանաբար ամենահայտնի են լեզվաբառական շարքերում։ Հատուցման վերջածանցները սովորաբար պատկանում են բառակապակցման շարքերին, որոնք մեծացնում են անցյալ ժամանակային գործողությունների վերաբերյալ իմաստը։

Մի շարք լեզուներում, որպես եսպերանտոյին լեզուն, կան տարբեր վերջածանցներ, որոնք նշանակում են տարբեր ժամանակային պայմաններ։ Օրինակ, “-is“ վերջածանցում նշանակում է ընթացիկ ժամանակը։

Լեզուները նաև կոդավորում են գործողության ասպեկտները։ Ասպեկտը բնույթը է գործողության, որը կարող է լինել անցյալ, ընթացիկ, ապագա կամ անավարտ։ Որոշ լեզուներում, ինչպես ռուսերենում, ասպեկտը կոդավորվում է վերջածանցներով։

Նախադասությունները կարող են օգտագործել տարբեր մեթոդներ ժամանակային կառուցվածքները ներկայացնելու համար։ Ընտրած մեթոդները կախված են լեզվի բնույթներից, այդ պատճառով լեզուները տարբերվում են միմյանցից։