എങ്ങനെയാണ് ഭാഷകൾ ടെൻഷനും വശവും എൻകോഡ് ചെയ്യുന്നത്?

ഭാഷയുടെ മായാലോകത്ത്, സമയവും ആയത്തവും നിർണായിക്കുന്ന വ്യവസ്ഥയാണ് ടെൻസ് ആണ്ട് ആസ്പെക്റ്റ്. ഇത് നമ്മുടെ അനുഭവങ്ങൾക്ക് സ്ഥിതികാലം നൽകുന്നു.

ടെൻസ് ക്രിയയുടെ സംഭവം സമയത്തെ അവസ്ഥ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ഇങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു: ഭൂതകാലം (പൂർവ്വസംഭവം), വര്‍ത്തമാനകാലം (നിലവിലുള്ള സംഭവം), ഭാവികാലം (ഭാവിയിലെ സംഭവം).

ആസ്പെക്റ്റ് അതിൽ സ്ഥിതിചെയ്ത ക്രിയയുടെ മുഴുവന്‍ നിലവാരത്തെ ഉണ്ടാക്കുന്നു. അത് സംഭവിച്ച ക്രിയയുടെ തുടക്കം, പൂര്‍ത്തിയാക്കൽ, ആവര്‍ത്തനം എന്നിവയെ വ്യക്തമാക്കുന്നു.

അന്യ ഭാഷകളിലെ ടെൻസ് ആണ്ട് ആസ്പെക്റ്റ് സ്ഥിതികള്‍ അടിസ്ഥാനമായി എടുത്ത് കാണാം. മലയാളത്തിലെ “പോയിട്ടുണ്ട്“ എന്ന ഉദാഹരണത്തിൽ ഭൂതകാല പൂർണ്ണമായി പ്രവര്‍ത്തിച്ചിരിക്കുന്നു.

ടെൻസ് ആണ്ട് ആസ്പെക്റ്റ് സ്ഥിതികള്‍ സാധാരണയായി ഒരു വാക്യത്തിനുള്ളില്‍ ഉള്ള ക്രിയയുടെ രൂപത്തിലൂടെ വ്യക്തമാക്കപ്പെടുന്നു. എന്നാൽ, ചില ഭാഷകളിൽ അവയെ സമ്പാദിക്കാന്‍ പ്രത്യേക വാക്കുകളോ ഉപവാക്യങ്ങളോ ഉപയോഗിക്കും.

എന്നാൽ, ടെൻസ് ആണ്ട് ആസ്പെക്റ്റ് എന്നിവ ഭാഷയുടെ മൂല ഭാഗങ്ങളാണ്. അവ ഭാഷാ രചനയുടെ അടിസ്ഥാന തത്വങ്ങളാണ്, അവയുടെ അറിവ് നമ്മുടെ ഭാഷാ സാമര്‍ത്ഥ്യത്തിന് അപരിഹാര്യമാണ്.

കഴിഞ്ഞ കാലം, നിലവിലുള്ള സമയം, ഭാവികാലം എന്നിവ നമ്മുടെ ഭാഷയുടെ കഴിവുകളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി സ്ഥപിച്ചിരിക്കുന്നു. അതിനാല്‍ ടെൻസ് ആണ്ട് ആസ്പെക്റ്റ് എന്നിവ അടിസ്ഥാനമായാണ് സമയത്തെ പ്രവര്‍ത്തിച്ചിരിക്കുന്നത്.

ആസ്പെക്റ്റ് ക്രിയയുടെ പൂര്‍ണ്ണത അല്ലെങ്കിൽ ആവര്‍ത്തനത്തിന് വിവക്ഷ നല്‍കുന്നു. അത് ഒരു ക്രിയയുടെ തുടക്കം, നിലവാരം, അവസാനം എന്നിവ വ്യക്തമാക്കുന്നു. സമ്പൂര്‍ണ്ണമായാ ക്രിയ ആണ്ട് ആസ്പെക്റ്റ് സംയോജനത്തില്‍ ഭാഷയിലെ സമയത്തിന്റെ അനുഭവം നമ്മുടെ മുന്നിൽ കാണിച്ചു തരുന്നു.