Rozmówki

Geny wpływają na język

ar AR de DE em EM en EN es ES fr FR it IT ja JA pt PT px PX zh ZH af AF be BE bg BG bn BN bs BS ca CA cs CS el EL eo EO et ET fa FA fi FI he HE hr HR hu HU id ID ka KA kk KK kn KN ko KO lt LT lv LV mr MR nl NL nn NN pa PA pl PL ro RO ru RU sk SK sq SQ sr SR sv SV tr TR uk UK vi VI

Geny wpływają na język

To, jakim językiem mówimy, zależy od naszego pochodzenia. Ale również geny są odpowiedzialne za nasz język. Do takiego wniosku doszli szkoccy naukowcy. Badali, dlaczego angielski jest inny niż chiński. Odkryli przy tym, że też geny odgrywają tu swoją rolę. Ponieważ wpływają na rozwój naszego mózgu. Oznacza to, że kształtują nasze struktury mózgowe. Tym samym określana jest też nasza zdolność do nauki języków. Decydujące są przy tym warianty dwóch genów. Kiedy określony wariant jest rzadki, rozwijają się języki tonalne. Językami tonalnymi mówią więc ludy bez tego wariantu. W językach tonalnych wysokość tonów określa znaczenie słów. Do nich zalicza się na przykład chiński. Gdy jednak wariant genu dominuje, rozwijają się inne języki. Angielski nie jest językiem tonalnym. Warianty tych genów nie są równomiernie podzielone. Oznacza to, że na świecie występują nierównomiernie. Języki mogą przetrwać tylko wtedy, gdy są przekazywane dalej. W tym celu dzieci muszą umieć naśladować język swoich rodziców. Muszą więc dobrze nauczyć się języka. Tylko wtedy będzie przekazywany z pokolenia na pokolenie. Starszy wariant genu to ten, który wspiera języki tonalne. Dawniej prawdopodobnie było więcej języków tonalnych niż dzisiaj. Genetycznych komponentów nie można jednak przeceniać. Mogą się przyczyniać tylko do wyjaśnienia rozwoju języków. Nie ma natomiast żadnego genu na angielski i chiński. Każdy może uczyć się każdego języka. Do tego nie jest potrzebny żaden gen, tylko zaciekawienie i dyscyplina!