Размоўнік

Памяці патрэбна мова

Большасць людзей памятае свой першы дзень у школе. Але яны не памятаюць таго, што было раней. Мы амаль што нічога не памятаем аб сваіх першых гадах жыцця. Але чаму гэта так? Чаму мы амаль што не памятаем тое, што мы перажылі, калі былі маленькімі дзецьмі? Прычына гэтага ў нашай памяці. Мова і памяць развіваюцца прыкладна адначасова. І для таго, как запомніць нешта, чалавеку патрэбная мова. Гэта значыць, што ён павінен мець словы для таго, што ён перажыў. Вучоныя праводзілі розныя тэсты з дзецьмі. Пры гэтым яны зрабілі цікавае адкрыццё. Як толькі дзеці пачынаюць размаўляць, яны забываюць тое, што з імі было дагэтага. Такім чынам, пачатак мовы для іх з'яўляецца пачаткам успамінаў. У першыя тры гады жыцця дзеці вучацца шматлікім рэчам. Кожны дзень яны пазнаюць нешта новае. У такім узросце яны набываюць вельмі важны вопыт. Тым не менш, усё гэта прападае. Псіхолагі называюць гэты феномен ‘дзіцячая амнезія’ У памяці застаюцца толькі тыя рэчы, якія дзеці могуць назваць. Асабістыя ўспаміны захоўвае аўтабіяграфічная памяць. Яна функцыянуе, як дзённік. У ёй захоўваецца ўсё тое, што нам важна. Тым самым аўтабіяграфічная памяць фарміруе таксама нашую індывідуальнасць. Але яе развіццё залежыць ад вывучэння роднай мовы. І толькі з дапамогай мовы мы можам актывіраваць нашую памяць. Рэчы, якія мы пазналі, калі былі дзецьмі, канешне, не зніклі. Яны ўсе захованы ў нашым мозгу. Але мы больш не маем доступу да іх - сапраўды шкада, так?