من----ه-و-ت--ه ع--ا- -------ک-ر-م--ک--.
من نیمه وقت به عنوان پرستار کار می-کنم.
-ن ن-م- و-ت ب- ع-و-ن پ-س-ا- ک-ر م--ن-.-
-----------------------------------------
من نیمه وقت به عنوان پرستار کار میکنم. 0 m-- n-m- va--t -e o--â-e paras-â- --- ----n-m.man nime vaght be onvâne parastâr kâr mikonam.m-n n-m- v-g-t b- o-v-n- p-r-s-â- k-r m-k-n-m-----------------------------------------------man nime vaght be onvâne parastâr kâr mikonam.
من میخ-اهم--ه -ا-شگ----ر--
من می-خواهم به دانشگاه بروم
-ن م--و-ه- ب- د-ن-گ-ه ب-و-
-----------------------------
من میخواهم به دانشگاه بروم 0 m-- mik-âh---d-r-d--e-h---h--a---- k----.man mikhâham dar dânesh-gâh tahsil konam.m-n m-k-â-a- d-r d-n-s---â- t-h-i- k-n-m------------------------------------------man mikhâham dar dânesh-gâh tahsil konam.
م---ا-ج ---کش---------زی----کن-.
من خارج از کشور کارآموزی می-کنم.
-ن خ-ر- ا- ک-و- ک-ر-م-ز- م--ن-.-
----------------------------------
من خارج از کشور کارآموزی میکنم. 0 man-da---h--e---- --s--ar--â-âmuz------nam.man dar khârej az keshvar kârâmuzi mikonam.m-n d-r k-â-e- a- k-s-v-r k-r-m-z- m-k-n-m--------------------------------------------man dar khârej az keshvar kârâmuzi mikonam.
این رئ---من -س--
این رئیس من است.
-ی- ر-ی- م- ا-ت-
------------------
این رئیس من است. 0 i-----i-e ma- ---.in ra-ise man ast.i- r---s- m-n a-t-------------------in ra-ise man ast.
-ک --- ا-ت ک- بیک----
یک سال است که بیکارم.
-ک س-ل ا-ت ک- ب-ک-ر-.-
-----------------------
یک سال است که بیکارم. 0 m-- y-k --------ke-bik---h----m.man yek sâl ast ke bikâr hastam.m-n y-k s-l a-t k- b-k-r h-s-a-.--------------------------------man yek sâl ast ke bikâr hastam.
Okulunun ilk gününü birçok insan hatırlar.
Ondan önce olanları ama artık bilmemektedirler.
Hayatımızın ilk yıllarını çok az hatırlarız.
Peki neden bu böyledir?
Neden bebekken yaşadıklarımızı hatırlamayız?
Bunun sebebi gelişimimizde yatar..
Dil ve zihin hemen hemen aynı anda gelişirler.
Ve birşeyi hatırlayabilmek için insanlar dile ihtiyaç duymaktadırlar.
Bu, yaşadıklarını anlayabilmeleri için dile ihtiyaç olduğunu gösterir.
Bilimciler çocuklar üzerinde birçok çalışma gerçekleştirdiler.
Bunu yaparken ilginç bir durum keşf ederler.
Çocuklar dil öğrenirken önceden yaşadıkları herşeyi unuturlar.
Bu durumda dili öğrenme başlangıcı, hatıraların da başlangıcıdır.
Çocuklar hayatlarının ilk üç yılında çok şey öğrenirler.
Her gün yeni bir şey yaşarlar.
Bu yaşda aynı zamanda birçok önemli tecrübler de edinmektedirler.
Yine de her biri yok olup gidiyor.
Piskologlar bu durumu, çocukça hafıza kayıbı olarak adlandırmaktadırlar.
Sadece adını söyleyebildikleri şeyler baki kalıyor.
Kişisel deneyimleri ise otobiyografik bellek hafızasına alıyor.
Tıpkı bir günlük gibi çalışıyor.
Hayatımızda gerekli olan herşey oraya kayıt ediliyor.
Bu durumda otobiyografik belleğimiz kişiliğimizi de şekillendirmektedir.
Gelişimi ise anadılımızı öğrenmemize bağlıdır.
Ve sadece dilimiz aracılığı ile hafızamızı canlandırabiliriz.
Elbette bebek olarak edindiğimiz bilgiler tamamen kayıp olmuyor.
Beynimizin bir yerinde kayıtlı kalıyorlar.
Ama onları tekrar çağıramıyoruz…- Çok üzücü, değil mi?