Rozmówki

pl Zdania podrzędne z czy   »   cs Vedlejší věty se zda, jestli

93 [dziewięćdziesiąt trzy]

Zdania podrzędne z czy

Zdania podrzędne z czy

93 [devadesát tři]

Vedlejší věty se zda, jestli

Wybierz, jak chcesz zobaczyć tłumaczenie:   
polski czeski Bawić się Więcej
Nie wiem, czy on mnie kocha. Ne-ím,-je-t-i mě----rá-. Nevím, jestli mě má rád. N-v-m- j-s-l- m- m- r-d- ------------------------ Nevím, jestli mě má rád. 0
Nie wiem, czy on wróci. Ne--m, jes--i----v--t-. Nevím, jestli se vrátí. N-v-m- j-s-l- s- v-á-í- ----------------------- Nevím, jestli se vrátí. 0
Nie wiem, czy on do mnie zadzwoni. Neví-, -est-i mi --v-lá. Nevím, jestli mi zavolá. N-v-m- j-s-l- m- z-v-l-. ------------------------ Nevím, jestli mi zavolá. 0
Czy on mnie kocha? Z--li-ak m- -á-rá-? Zdalipak mě má rád? Z-a-i-a- m- m- r-d- ------------------- Zdalipak mě má rád? 0
Czy on wróci? Zda--pa---- v----? Zdalipak se vrátí? Z-a-i-a- s- v-á-í- ------------------ Zdalipak se vrátí? 0
Czy on do mnie zadzwoni? Zda-i--- z-v---? Zdalipak zavolá? Z-a-i-a- z-v-l-? ---------------- Zdalipak zavolá? 0
Zadaję sobie pytanie, czy on o mnie myśli. Pt-- se- j---l--n- --e m--lí. Ptám se, jestli na mne myslí. P-á- s-, j-s-l- n- m-e m-s-í- ----------------------------- Ptám se, jestli na mne myslí. 0
Zadaję sobie pytanie, czy on ma kogoś innego. Ptá--s-- -----i -- n-ja-o---inou. Ptám se, jestli má nějakou jinou. P-á- s-, j-s-l- m- n-j-k-u j-n-u- --------------------------------- Ptám se, jestli má nějakou jinou. 0
Zadaję sobie pytanie, czy on kłamie. P-á- s-----stl- ---lž-. Ptám se, jestli mi lže. P-á- s-, j-s-l- m- l-e- ----------------------- Ptám se, jestli mi lže. 0
Czy on w ogóle o mnie myśli? Zd--ipak -- -ě m-s--? Zdalipak na mě myslí? Z-a-i-a- n- m- m-s-í- --------------------- Zdalipak na mě myslí? 0
Czy on w ogóle ma inną? Z-a----k--á--i-ou? Zdalipak má jinou? Z-a-i-a- m- j-n-u- ------------------ Zdalipak má jinou? 0
Czy on w ogóle mówi prawdę? Zd----a- ř-ká-----d-? Zdalipak říká pravdu? Z-a-i-a- ř-k- p-a-d-? --------------------- Zdalipak říká pravdu? 0
Wątpię, czy on mnie naprawdę lubi. Po--y------ tom--ž---ě -á---ravd---ád. Pochybuji o tom, že mě má opravdu rád. P-c-y-u-i o t-m- ž- m- m- o-r-v-u r-d- -------------------------------------- Pochybuji o tom, že mě má opravdu rád. 0
Wątpię, czy on do mnie napisze. Poc------ o to-- ---m- -----e. Pochybuji o tom, že mi napíše. P-c-y-u-i o t-m- ž- m- n-p-š-. ------------------------------ Pochybuji o tom, že mi napíše. 0
Wątpię, czy on się ze mną ożeni. Po-hybuj- --t-m,-že-s- m--vez-e. Pochybuji o tom, že si mě vezme. P-c-y-u-i o t-m- ž- s- m- v-z-e- -------------------------------- Pochybuji o tom, že si mě vezme. 0
Czy on mnie naprawdę lubi? Z-a----------á -p---d- r-d? Zdalipak mě má opravdu rád? Z-a-i-a- m- m- o-r-v-u r-d- --------------------------- Zdalipak mě má opravdu rád? 0
Czy on do mnie w ogóle napisze? Zdal-p-- -i---píše? Zdalipak mi napíše? Z-a-i-a- m- n-p-š-? ------------------- Zdalipak mi napíše? 0
Czy on się ze mną ożeni? Z--li-----i ----v-zme? Zdalipak si mne vezme? Z-a-i-a- s- m-e v-z-e- ---------------------- Zdalipak si mne vezme? 0

Ściągnij MP3 (.zip akta)

Nie znaleziono filmu!

Jak mózg uczy się gramatyki?

Naukę naszego języka ojczystego rozpoczęliśmy jako niemowlęta. Dzieje się to całkiem automatycznie. Nie zauważamy tego. Nasz mózg podczas nauki musi jednak wykonać ogromną pracę. Kiedy uczymy się na przykład gramatyki, ma bardzo dużo pracy. Każdego dnia słyszy nowe rzeczy. Dostaje ciągle nowe impulsy. Mózg nie potrafi jednak przetworzyć każdego impulsu pojedynczo. Musi działać ekonomicznie. Dlatego jest zorientowany na regularność. Mózg zauważa to, co często słyszy. Zapisuje, jak często występuje określona rzecz. Z takich przykładów tworzy później gramatyczną regułę. Dzieci wiedzą, czy zdanie jest prawidłowe czy błędne. Nie wiedzą natomiast, dlaczego tak jest. Ich mózg zna reguły, nie ucząc się ich. Dorośli uczą się języków inaczej. Znają już struktury swojego języka ojczystego. Tworzą one podstawę dla nowych reguł gramatycznych. Żeby się uczyć, dorośli potrzebują jednak lekcji. Kiedy mózg uczy się gramatyki, ma stały system. Jest to widoczne na przykład w rzeczownikach i czasownikach. Są zapisywane w różnych obszarach mózgu. Podczas ich przetwarzania aktywne są różne regiony. Prostych reguł inaczej też się uczy niż reguł złożonych. Przy regułach złożonych kilka obszarów mózgu współpracuje ze sobą. Jak dokładnie mózg uczy się gramatyki, nie jest jeszcze zbadane. Wiadomo jednak, że teoretycznie może nauczyć się każdej gramatyki…