Rozmówki

pl Praca   »   cs Práce

55 [pięćdziesiąt pięć]

Praca

Praca

55 [padesát pět]

Práce

Wybierz, jak chcesz zobaczyć tłumaczenie:   
polski czeski Bawić się Więcej
Czym się pan / pani zajmuje zawodowo? Čím--e--iv-te? Č-- s- ž------ Č-m s- ž-v-t-? -------------- Čím se živíte? 0
Mój mąż jest z zawodu lekarzem. Mů- ma--e- -e-povo-án-m -ék-ř. M-- m----- j- p-------- l----- M-j m-n-e- j- p-v-l-n-m l-k-ř- ------------------------------ Můj manžel je povoláním lékař. 0
Pracuję na pół etatu jako pielęgniarka. J----a-u-- -ako -d--v---í---s--a -a-p-l-úv----. J- p------ j--- z-------- s----- n- p-- ú------ J- p-a-u-i j-k- z-r-v-t-í s-s-r- n- p-l ú-a-k-. ----------------------------------------------- Já pracuji jako zdravotní sestra na půl úvazku. 0
Wkrótce pójdziemy na emeryturę. B-z-----dem--d- d-c-od-. B--- p------ d- d------- B-z- p-j-e-e d- d-c-o-u- ------------------------ Brzy půjdeme do důchodu. 0
Ale podatki są wysokie. A-e -an- j--u---so-é. A-- d--- j--- v------ A-e d-n- j-o- v-s-k-. --------------------- Ale daně jsou vysoké. 0
I ubezpieczenie zdrowotne jest wysokie. A-zdrav--ní---j-š-ě-- je--r-hé. A z-------- p-------- j- d----- A z-r-v-t-í p-j-š-ě-í j- d-a-é- ------------------------------- A zdravotní pojištění je drahé. 0
Kim chcesz kiedyś zostać? Č-- -h-eš-j---ou-b-t? Č-- c---- j----- b--- Č-m c-c-š j-d-o- b-t- --------------------- Čím chceš jednou být? 0
Chciałbym zostać inżynierem. Chtěl-- -ht--a ---h-b-t-i--ený--- - i--enýr-ou. C---- / c----- b--- b-- i-------- / i---------- C-t-l / c-t-l- b-c- b-t i-ž-n-r-m / i-ž-n-r-o-. ----------------------------------------------- Chtěl / chtěla bych být inženýrem / inženýrkou. 0
Chcę studiować na uniwersytecie. Ch-- jít na---i--rzi-u. C--- j-- n- u---------- C-c- j-t n- u-i-e-z-t-. ----------------------- Chci jít na univerzitu. 0
Jestem praktykantem. J-em--a--t--i. J--- n- s----- J-e- n- s-á-i- -------------- Jsem na stáži. 0
Nie zarabiam dużo. N-v--ěl-vá--m-c. N---------- m--- N-v-d-l-v-m m-c- ---------------- Nevydělávám moc. 0
Robię praktyki za granicą. Dělám ---- v -ah-an-č-. D---- s--- v z--------- D-l-m s-á- v z-h-a-i-í- ----------------------- Dělám stáž v zahraničí. 0
To jest mój szef. T--j- --j š-f. T- j- m-- š--- T- j- m-j š-f- -------------- To je můj šéf. 0
Mam miłych kolegów. Mám m--é-s-----rac--n-k-. M-- m--- s--------------- M-m m-l- s-o-u-r-c-v-í-y- ------------------------- Mám milé spolupracovníky. 0
W południe chodzimy zawsze na stołówkę. V p-----e -d-me ---y d- --n-ýny. V p------ j---- v--- d- k------- V p-l-d-e j-e-e v-d- d- k-n-ý-y- -------------------------------- V poledne jdeme vždy do kantýny. 0
Szukam pracy. Hl--á----á-i. H----- p----- H-e-á- p-á-i- ------------- Hledám práci. 0
Już od roku jestem bezrobotny / bezrobotna. U- -o- -sem n----ě-t-a-ý /-nezam---n-n-. U- r-- j--- n----------- / n------------ U- r-k j-e- n-z-m-s-n-n- / n-z-m-s-n-n-. ---------------------------------------- Už rok jsem nezaměstnaný / nezaměstnaná. 0
W tym kraju jest za dużo bezrobotnych. V----- ---i--------i- --oh- n-za---tn--ý-h. V t--- z--- j- p----- m---- n-------------- V t-t- z-m- j- p-í-i- m-o-o n-z-m-s-n-n-c-. ------------------------------------------- V této zemi je příliš mnoho nezaměstnaných. 0

Ściągnij MP3 (.zip akta)

Nie znaleziono filmu!

Pamięć potrzebuje języka

Swój pierwszy dzień w szkole pamięta wielu ludzi. To, co było przedtem, nie pamiętamy. Z pierwszych naszych lat życia nie mamy prawie żadnych wspomnień. Dlaczego tak jest? Dlaczego nie pamiętamy tego, co przeżyliśmy jako małe dzieci? Powód jest w naszym rozwoju. Język i pamięć rozwijają się prawie w tym samym czasie. I żeby móc sobie coś przypomnieć, człowiek potrzebuje języka. To znaczy, że na to, co przeżył, musi mieć słowa. Naukowcy przeprowadzili z dziećmi różne testy. Doszli przy tym do interesującego odkrycia. Jak tylko dzieci uczą się mówić, zapominają wszystko, co było przedtem. Początek języka jest więc też początkiem pamięci. W pierwszych trzech latach swojego życia dzieci uczą się bardzo dużo. Każdego dnia przeżywają nowe rzeczy. W tym wieku zbierają też wiele ważnych doświadczeń. Mimo to wszystko to przepada. Psycholodzy określają ten fenomen jako infantylna amnezja. Tylko te rzeczy, które dzieci mogą nazwać, zostają. Osobiste przeżycia zachowuje pamięć autobiograficzna. Funkcjonuje ona jak pamiętnik. Zachowane jest w niej wszystko to, co jest ważne w naszym życiu. W ten sposób pamięć autobiograficzna kształtuje też naszą tożsamość. Jej rozwój zależy od nauki języka ojczystego. I tylko przez nasz język możemy uaktywownić naszą pamięć. Rzeczy, które przeżyliśmy jako małe dzieci, oczywiście nie odeszły naprawdę. Są gdzieś zapisane w naszym mózgu. Nie możemy ich jednak odtworzyć… – wielka szkoda, prawda?