Rozmówki

pl Praca   »   tr Çalışmak

55 [pięćdziesiąt pięć]

Praca

Praca

55 [elli beş]

Çalışmak

Wybierz, jak chcesz zobaczyć tłumaczenie:   
polski turecki Bawić się Więcej
Czym się pan / pani zajmuje zawodowo? Mes-e---l--a- -e-----y-rs-nuz? M_____ o_____ n_ y____________ M-s-e- o-a-a- n- y-p-y-r-u-u-? ------------------------------ Meslek olarak ne yapıyorsunuz? 0
Mój mąż jest z zawodu lekarzem. K-c-m ------. K____ d______ K-c-m d-k-o-. ------------- Kocam doktor. 0
Pracuję na pół etatu jako pielęgniarka. Be- yarı---ü--hem---- o---ak -a-ışıy-rum. B__ y____ g__ h______ o_____ ç___________ B-n y-r-m g-n h-m-i-e o-a-a- ç-l-ş-y-r-m- ----------------------------------------- Ben yarım gün hemşire olarak çalışıyorum. 0
Wkrótce pójdziemy na emeryturę. Y-kı-d---me--i-------ız. Y______ e_____ o________ Y-k-n-a e-e-l- o-a-a-ı-. ------------------------ Yakında emekli olacağız. 0
Ale podatki są wysokie. A-- ---g---r yük--k. A__ v_______ y______ A-a v-r-i-e- y-k-e-. -------------------- Ama vergiler yüksek. 0
I ubezpieczenie zdrowotne jest wysokie. V- h-s-a----sig-rta-ı-y--s--. V_ h_______ s________ y______ V- h-s-a-ı- s-g-r-a-ı y-k-e-. ----------------------------- Ve hastalık sigortası yüksek. 0
Kim chcesz kiedyś zostać? Ne ol-ak-i-tiy--sun? N_ o____ i__________ N- o-m-k i-t-y-r-u-? -------------------- Ne olmak istiyorsun? 0
Chciałbym zostać inżynierem. Mühe-----olm-k is----rum. M_______ o____ i_________ M-h-n-i- o-m-k i-t-y-r-m- ------------------------- Mühendis olmak istiyorum. 0
Chcę studiować na uniwersytecie. Ü--ver-i--d- ok-ma- -s--y--um. Ü___________ o_____ i_________ Ü-i-e-s-t-d- o-u-a- i-t-y-r-m- ------------------------------ Üniversitede okumak istiyorum. 0
Jestem praktykantem. Be---ta-y-r--. B__ s_________ B-n s-a-y-r-m- -------------- Ben stajyerim. 0
Nie zarabiam dużo. Fa-l- -a-a---y---m. F____ k____________ F-z-a k-z-n-ı-o-u-. ------------------- Fazla kazanmıyorum. 0
Robię praktyki za granicą. Y----dı--nd--st---yapı---um. Y___ d______ s___ y_________ Y-r- d-ş-n-a s-a- y-p-y-r-m- ---------------------------- Yurt dışında staj yapıyorum. 0
To jest mój szef. Bu-b---m--efim. B_ b____ ş_____ B- b-n-m ş-f-m- --------------- Bu benim şefim. 0
Mam miłych kolegów. H-- ar-a--şlar-m--ar. H__ a___________ v___ H-ş a-k-d-ş-a-ı- v-r- --------------------- Hoş arkadaşlarım var. 0
W południe chodzimy zawsze na stołówkę. Ö--en-eri--e--kan-in-----iy----. Ö________ h__ k______ g_________ Ö-l-n-e-i h-p k-n-i-e g-d-y-r-z- -------------------------------- Öğlenleri hep kantine gidiyoruz. 0
Szukam pracy. İş arıyoru-. İ_ a________ İ- a-ı-o-u-. ------------ İş arıyorum. 0
Już od roku jestem bezrobotny / bezrobotna. Bi- y--d-r-işs--i-. B__ y_____ i_______ B-r y-l-ı- i-s-z-m- ------------------- Bir yıldır işsizim. 0
W tym kraju jest za dużo bezrobotnych. B--ül---e çok--şs----a-. B_ ü_____ ç__ i____ v___ B- ü-k-d- ç-k i-s-z v-r- ------------------------ Bu ülkede çok işsiz var. 0

Pamięć potrzebuje języka

Swój pierwszy dzień w szkole pamięta wielu ludzi. To, co było przedtem, nie pamiętamy. Z pierwszych naszych lat życia nie mamy prawie żadnych wspomnień. Dlaczego tak jest? Dlaczego nie pamiętamy tego, co przeżyliśmy jako małe dzieci? Powód jest w naszym rozwoju. Język i pamięć rozwijają się prawie w tym samym czasie. I żeby móc sobie coś przypomnieć, człowiek potrzebuje języka. To znaczy, że na to, co przeżył, musi mieć słowa. Naukowcy przeprowadzili z dziećmi różne testy. Doszli przy tym do interesującego odkrycia. Jak tylko dzieci uczą się mówić, zapominają wszystko, co było przedtem. Początek języka jest więc też początkiem pamięci. W pierwszych trzech latach swojego życia dzieci uczą się bardzo dużo. Każdego dnia przeżywają nowe rzeczy. W tym wieku zbierają też wiele ważnych doświadczeń. Mimo to wszystko to przepada. Psycholodzy określają ten fenomen jako infantylna amnezja. Tylko te rzeczy, które dzieci mogą nazwać, zostają. Osobiste przeżycia zachowuje pamięć autobiograficzna. Funkcjonuje ona jak pamiętnik. Zachowane jest w niej wszystko to, co jest ważne w naszym życiu. W ten sposób pamięć autobiograficzna kształtuje też naszą tożsamość. Jej rozwój zależy od nauki języka ojczystego. I tylko przez nasz język możemy uaktywownić naszą pamięć. Rzeczy, które przeżyliśmy jako małe dzieci, oczywiście nie odeszły naprawdę. Są gdzieś zapisane w naszym mózgu. Nie możemy ich jednak odtworzyć… – wielka szkoda, prawda?