Rozmówki

pl Praca   »   sr Радити

55 [pięćdziesiąt pięć]

Praca

Praca

55 [педесет и пет]

55 [pedeset i pet]

Радити

[Raditi]

Możesz kliknąć każde puste pole, aby zobaczyć tekst lub:   

polski serbski Bawić się Więcej
Czym się pan / pani zajmuje zawodowo? Шт- с-- п- з-------? Шта сте по занимању? 0
Št- s-- p- z--------?Šta ste po zanimanju?
Mój mąż jest z zawodu lekarzem. Мо- м-- ј- п- з------- д-----. Мој муж је по занимању доктор. 0
Mo- m-- j- p- z-------- d-----.Moj muž je po zanimanju doktor.
Pracuję na pół etatu jako pielęgniarka. Ја р---- п--- р----- в------ к-- м--------- с-----. Ја радим пола радног времена као медицинска сестра. 0
Ja r---- p--- r----- v------ k-- m--------- s-----.Ja radim pola radnog vremena kao medicinska sestra.
   
Wkrótce pójdziemy na emeryturę. Ус---- ћ--- д----- п------. Ускоро ћемо добити пензију. 0
Us---- c---- d----- p------.Uskoro ćemo dobiti penziju.
Ale podatki są wysokie. Ал- с- п----- в-----. Али су порези високи. 0
Al- s- p----- v-----.Ali su porezi visoki.
I ubezpieczenie zdrowotne jest wysokie. И з---------- о-------- ј- в-----. И здравствено осигурање је високо. 0
I z---------- o--------- j- v-----.I zdravstveno osiguranje je visoko.
   
Kim chcesz kiedyś zostać? Шт- ж---- ј----- п------? Шта желиш једном постати? 0
Št- ž---- j----- p------?Šta želiš jednom postati?
Chciałbym zostać inżynierem. Ја ж---- п------ и------. Ја желим постати инжењер. 0
Ja ž---- p------ i-------.Ja želim postati inženjer.
Chcę studiować na uniwersytecie. Же--- д- с------- н- у-----------. Желим да студирам на универзитету. 0
Že--- d- s------- n- u-----------.Želim da studiram na univerzitetu.
   
Jestem praktykantem. Ја с-- п---------. Ја сам приправник. 0
Ja s-- p---------.Ja sam pripravnik.
Nie zarabiam dużo. Ја н- з-------- м----. Ја не зарађујем много. 0
Ja n- z-------- m----.Ja ne zarađujem mnogo.
Robię praktyki za granicą. Ја о-------- п----------- с--- у и-----------. Ја одрађујем приправнички стаж у иностранству. 0
Ja o-------- p----------- s--- u i-----------.Ja odrađujem pripravnički staž u inostranstvu.
   
To jest mój szef. Ов- ј- м-- ш--. Ово је мој шеф. 0
Ov- j- m-- š--.Ovo je moj šef.
Mam miłych kolegów. Им-- д---- к-----. Имам драге колеге. 0
Im-- d---- k-----.Imam drage kolege.
W południe chodzimy zawsze na stołówkę. У п---- у--- и---- у к------. У подне увек идемо у кантину. 0
U p---- u--- i---- u k------.U podne uvek idemo u kantinu.
   
Szukam pracy. Ја т----- р---- м----. Ја тражим радно место. 0
Ja t----- r---- m----.Ja tražim radno mesto.
Już od roku jestem bezrobotny / bezrobotna. Ја с-- в-- г----- д--- н--------- / н----------. Ја сам већ годину дана незапослен / незапослена. 0
Ja s-- v--- g----- d--- n--------- / n----------.Ja sam već godinu dana nezaposlen / nezaposlena.
W tym kraju jest za dużo bezrobotnych. У о--- з---- и-- п------ н-----------. У овој земљи има превише незапослених. 0
U o--- z----- i-- p------ n-----------.U ovoj zemlji ima previše nezaposlenih.
   

Ściągnij MP3 (.zip akta)

Nie znaleziono filmu!

Pamięć potrzebuje języka

Swój pierwszy dzień w szkole pamięta wielu ludzi. To, co było przedtem, nie pamiętamy. Z pierwszych naszych lat życia nie mamy prawie żadnych wspomnień. Dlaczego tak jest? Dlaczego nie pamiętamy tego, co przeżyliśmy jako małe dzieci? Powód jest w naszym rozwoju. Język i pamięć rozwijają się prawie w tym samym czasie. I żeby móc sobie coś przypomnieć, człowiek potrzebuje języka. To znaczy, że na to, co przeżył, musi mieć słowa. Naukowcy przeprowadzili z dziećmi różne testy. Doszli przy tym do interesującego odkrycia. Jak tylko dzieci uczą się mówić, zapominają wszystko, co było przedtem. Początek języka jest więc też początkiem pamięci. W pierwszych trzech latach swojego życia dzieci uczą się bardzo dużo. Każdego dnia przeżywają nowe rzeczy. W tym wieku zbierają też wiele ważnych doświadczeń. Mimo to wszystko to przepada. Psycholodzy określają ten fenomen jako infantylna amnezja. Tylko te rzeczy, które dzieci mogą nazwać, zostają. Osobiste przeżycia zachowuje pamięć autobiograficzna. Funkcjonuje ona jak pamiętnik. Zachowane jest w niej wszystko to, co jest ważne w naszym życiu. W ten sposób pamięć autobiograficzna kształtuje też naszą tożsamość. Jej rozwój zależy od nauki języka ojczystego. I tylko przez nasz język możemy uaktywownić naszą pamięć. Rzeczy, które przeżyliśmy jako małe dzieci, oczywiście nie odeszły naprawdę. Są gdzieś zapisane w naszym mózgu. Nie możemy ich jednak odtworzyć… – wielka szkoda, prawda?