Ն--ի- ա----ը մ-ռա-ել -:
Նա իր ակնոցը մոռացել է:
Ն- ի- ա-ն-ց- մ-ռ-ց-լ է-
-----------------------
Նա իր ակնոցը մոռացել է: 0 Na -r-ak--ts’y--o-r-t--yel eNa ir aknots’y morrats’yel eN- i- a-n-t-’- m-r-a-s-y-l e----------------------------Na ir aknots’y morrats’yel e
Ո-տ-՞ղ---նր- -կ-ո--:
Որտե՞ղ է նրա ակնոցը:
Ո-տ-՞- է ն-ա ա-ն-ց-:
--------------------
Որտե՞ղ է նրա ակնոցը: 0 V-r-e՞g--e-n-- ak-ot-’yVorte՞gh e nra aknots’yV-r-e-g- e n-a a-n-t-’------------------------Vorte՞gh e nra aknots’y
Ժա--ց-ւյ------վ-ծ է պատի-:
Ժամացույցը կախված է պատից:
Ժ-մ-ց-ւ-ց- կ-խ-ա- է պ-տ-ց-
--------------------------
Ժամացույցը կախված է պատից: 0 Zhama-s’uy--’y -ak-va-s-e p--its’Zhamats’uyts’y kakhvats e patits’Z-a-a-s-u-t-’- k-k-v-t- e p-t-t-’---------------------------------Zhamats’uyts’y kakhvats e patits’
Նա կ-րցրե- - ի----ձ--գի-ը:
Նա կորցրել է իր անձնագիրը:
Ն- կ-ր-ր-լ է ի- ա-ձ-ա-ի-ը-
--------------------------
Նա կորցրել է իր անձնագիրը: 0 N- ko-ts’r-- --i---n--nag-ryNa korts’rel e ir andznagiryN- k-r-s-r-l e i- a-d-n-g-r-----------------------------Na korts’rel e ir andznagiry
Որտե՞- է-նր---նձ----րը:
Որտե՞ղ է նրա անձնագիրը:
Ո-տ-՞- է ն-ա ա-ձ-ա-ի-ը-
-----------------------
Որտե՞ղ է նրա անձնագիրը: 0 V-----gh e n-a a-d---g--yVorte՞gh e nra andznagiryV-r-e-g- e n-a a-d-n-g-r--------------------------Vorte՞gh e nra andznagiry
Եր--ան--ը չեն-կար-ղան--մ-գտնել-իրե-- -ն-ղ-----:
Երեխաները չեն կարողանում գտնել իրենց ծնողներին:
Ե-ե-ա-ե-ը չ-ն կ-ր-ղ-ն-ւ- գ-ն-լ ի-ե-ց ծ-ո-ն-ր-ն-
-----------------------------------------------
Երեխաները չեն կարողանում գտնել իրենց ծնողներին: 0 Yer-k-------c-’-en ---ogh--um-g-n----r-n-s--ts--ghn-rinYerekhanery ch’yen karoghanum gtnel irents’ tsnoghnerinY-r-k-a-e-y c-’-e- k-r-g-a-u- g-n-l i-e-t-’ t-n-g-n-r-n-------------------------------------------------------Yerekhanery ch’yen karoghanum gtnel irents’ tsnoghnerin
Ա-ա --լ-ս-են--ր--ց--ն---ե--:
Ահա գալիս են նրանց ծնողները:
Ա-ա գ-լ-ս ե- ն-ա-ց ծ-ո-ն-ր-:
----------------------------
Ահա գալիս են նրանց ծնողները: 0 Ah- ga----yen n-a-t-’ -----h---yAha galis yen nrants’ tsnoghneryA-a g-l-s y-n n-a-t-’ t-n-g-n-r---------------------------------Aha galis yen nrants’ tsnoghnery
Чалавек можа размаўляць дзякуючы генетычнай мутацыі
З усіх жывых істот у свеце толькі чалавек можа размаўляць.
Гэта адрознівае яго ад жывёл і раслін.
Канешне, жывёлы і расліны таксама маюць зносіны адно з адным.
Але яны не валодаюць складанай складовай мовай.
Але чаму чалавек можа размаўляць?
Для мовы патрэбныя пэўныя арганічныя прызнакі.
Гэта фізічныя ўласцівасці, якія ёсць толькі ў чалавека.
Але гэта не абавязкова азначае, што яны з'явіліся ў чалавека самі.
У гісторыі эвалюцыі нічога не адбываецца без прычыны.
Калісьці чалавек пачаў размаўляць.
Калі гэта адбылося дакладна, ніхто не ведае.
Але нешта, што дала чалавеку мову, павінна было адбыцца.
Даследчыкі лічаць, што гэта была генетычная мутацыя.
Антраполагі параўналі генетычны матэрыял розных жывых істотаў.
Вядома, што на мову ўплывае пэўны ген.
Людзі, у якіх ён пашкоджаны, маюць праблемы з мовай.
Яны не могуць добра перадаваць свае думкі і дрэнна разумеюць словы.
Гэты ген даследавалі ў людзей, малпаў і мышаў.
У людзей і шымпанзэ ён вельмі падобны.
Ёсць толькі два маленькіх адрознення.
Але гэтыя адрозненні адлюстроўваюцца ў працы мозгу.
Разам з іншымі генамі яны ўплываюць на пэўную актыўнасць мозгу.
Дзякуючы гэтаму людзі размаўляюць, а малпы - не.
Такім чынам, загадка чалавечай мовы яшчэ не разгадана.
Адной геннай мутацыі недастаткова, каб выклікаць з'яўленне мовы.
Даследчыкі імплантавалі чалавечы варыянт гена мышам
Яны не пачалі размаўляць…
Але іх піск пачаў гучаць па-іншаму!