আমা- এ--া-শ--আ-ে ৷
আ__ এ__ শ_ আ_ ৷
আ-া- এ-ট- শ- আ-ে ৷
------------------
আমার একটা শখ আছে ৷ 0 ā--r- -ka-ā--akh- ā--ēā____ ē____ ś____ ā___ā-ā-a ē-a-ā ś-k-a ā-h-----------------------āmāra ēkaṭā śakha āchē
আম--ফু-ব- --ল--৷
আ_ ফু___ খে_ ৷
আ-ি ফ-ট-ল খ-ল- ৷
----------------
আমি ফুটবল খেলি ৷ 0 Āmi p--ṭab-l---h--iĀ__ p________ k____Ā-i p-u-a-a-a k-ē-i-------------------Āmi phuṭabala khēli
আ----এক---গ---- আ-- ৷
আ__ এ__ গা_ আ_ ৷
আ-া- এ-ট- গ-ড-ী আ-ে ৷
---------------------
আমার একটা গাড়ী আছে ৷ 0 Ā-āra-ēkaṭā-g-ṛī ā--ēĀ____ ē____ g___ ā___Ā-ā-a ē-a-ā g-ṛ- ā-h----------------------Āmāra ēkaṭā gāṛī āchē
আ-ার-এ-টা-সো--ট-র -ছ- ৷
আ__ এ__ সো___ আ_ ৷
আ-া- এ-ট- স-য়-ট-র আ-ে ৷
-----------------------
আমার একটা সোয়েটার আছে ৷ 0 Ām-ra -kaṭ-------ār- ā--ēĀ____ ē____ s_______ ā___Ā-ā-a ē-a-ā s-ẏ-ṭ-r- ā-h--------------------------Āmāra ēkaṭā sōẏēṭāra āchē
Мова апрацоўваецца ў нашым мозгу.
Калі мы слухаем або чытаем, наш мозг актыўны.
Гэта можна вымераць рознымі метадамі.
Але не толькі наш мозг рэагуе на моўныя стымулы.
Новыя даследаванні паказваюць, што мова актывізуе таксама і нашае цела.
Нашае цела працуе, калі яно чуе або чытае пэўныя словы.
Гэта, перш за ўсё, словы, якія апісваюць цялесныя рэакцыі.
Слова ў
сміхацца
- добры таму прыклад.
Калі мы прачытваем гэтае слова, нашыя ‘цягліцы ўсмешкі’ пачынаюць рухацца.
Негатыўныя словы таксама маюць вымерны эфект.
Прыкладам з'яўляецца слова
боль.
Калі мы яго чытаем, мы адчуваем невялічкую болевую рэакцыю нашага цела.
Можна сказаць, што мы імітуем тое, што мы чытаем або чуем.
Чым мова больш вобразная, тым больш выразна мы на яе рэагуем.
Дакладнае апісанне вызывае моцную рэакцыю.
У ходзе аднаго даследавання вымяралася актыўнасць цела.
Даследуемым паказвалі розныя словы.
Гэта былі пазітыўныя і негатыўныя словы.
Міміка даследуемых падчас тэсту змянялася.
Вар'іраваліся рухі ірта ды ілба.
Гэта даказвае, што мова моцна ўплывае на нас.
Слова - гэта больш, чым сродак камунікацыі.
Наш мозг перакладае словы на мову цела.
Як дакладна гэта адбываецца, яшчэ не даследавана.
Мабыць, вынікі гэтага даследавання дапамогуць даследчыкам у будучыні.
Урачы абмяркоўваюць, як лепей лячыць паціентаў.
Таму што многім хворым патрэбна доўгая тэрапія.
І пры гэтым яны шмат гавораць…